Twoje konto

Nie masz konta? Zarejestruj się!

Historia Newcastle United

Newcastle United zostało założone w 1892 roku, ale tak naprawdę jego historia zaczęła się pisać już od 1881 roku, gdy Stanley Cricket Club of South Byker założył klub piłkarski. Rok później klub zmienił nazwę na East End FC, by odróżnić się od krykietowego klubu Stanley. Kolejny klub z Byker, Rosewood FC dołączył do East End niedługo potem. Po drugiej stronie miasta powstał bardziej popularny West End FC i oba kluby rozpoczęły rywalizację, z którego zwycięsko wychodził East End. W 1889 East End stał się klubem profesjonalnym jeszcze bardziej dystansując West End, zwyciężając 5 spotkań przeciwko lokalnym rywalom w 1892 roku. Popadające w problemy West End zaproponowało by East End ich przyjęło i tak się ostatecznie stało. St. James’ Park również stało się własnością drużyny ze wschodniej części miasta. Zadecydowano by klubowi nadać nową nazwę, proponowano m.in. Newcastle City oraz Newcastle Rangers, ale ostatecznie wybrano Newcastle United, co 22 grudnia 1892 roku zaakceptowało Football Association.

Newcastle jeszcze przed początkiem dwudziestego wieku awansowało do pierwszej ligi. Ściągając do klubu wielu utalentowanych piłkarzy, przede wszystkim ze Szkocji, stworzono bardzo mocną ekipę, która przed pierwszą Wojną Światową trzykrotnie sięgnęła po Mistrzostwo Anglii i aż 5-krotnie awansowała do finału Pucharu Anglii lecz wygrała tylko raz. Zdarzały się też wpadki jak porażka na własnym stadionie 1-9 z Sunderlandem - do dzisiaj nikt w angielskiej piłce nie przegrał tyle na własnym boisku.

Po wojnie Newcastle nadal liczyło się w angielskiej piłce. W 1927 roku zdobyło ostatnie w swojej historii Mistrzostwo Anglii, a 5 lat później znów piłkarze Srok podnieśli Puchar Anglii. O sile drużyny stanowił wtedy Hughie Gallacher, który ma najlepszą średnią goli na mecz w historii klubu. Partnerowali mu Stan Seymour oraz Frank Hudspeth. Niestety dwa lata po wygraniu FA Cup Newcastle spadło do drugiej ligi, pomimo, że w tym sezonie Sroki pokonały Liverpool 9:2 oraz Everton 7:3. Do rozpoczęcia drugiej Wojny Światowej drużyna nie wróciła do pierwszej ligi.

Po wojnie do pracy wziął się Stan Seymour, który na St. James’ Park zbudował wielką drużynę. Grali w niej m.in. Jackie Milburn, George Robledo, Bobby Mitchell czy Joe Harvey. W 1946 roku Newcastle pokonało Newport County 13-0 i do dziś jest to najwyższe zwycięstwo w angielskiej lidze, a Len Shackleton strzelił w tym meczu 6 goli, co jest rekordem klubu. Sroki szybko wróciły do pierwszej ligi, a w latach 50-tych trzykrotnie sięgały po Puchar Anglii. Niestety pomimo wielu wspaniałych piłkarzy w składzie klub w 1961 roku znów spadł do drugiej ligi, a winą obarczono kontrowersyjnego managera Charlie Mittena.

W 1962 roku szansę w roli managera dostał były kapitan Newcastle Joe Harvey. Potrzebował trzech lat by wywalczyć awans do pierwszej ligi, gdzie drużyna zajmowała miejsce w środku tabeli. Jednak Harvey odniósł ogromny sukces, gdy Newcastle wygrało w 1969 roku Puchar Miast Targowych. Gwiazdami drużyny byli grający z numerem 9 Walijczyk Wyn Davies, a także obrońca Bobby Moncur. Sroki awansowały także do finału Pucharu Anglii, ale nie miały w nim szans z Liverpoolem i przegrały 0:3.

Przygoda Harveya z klubem zakończyła się w 1975 roku, a jego zmiennikiem został Gordon Lee, który co prawda na boisku osiągał w miarę dobre wyniki, awansował do finału Pucharu Ligi, to kibice nigdy nie wybaczyli mu sprzedaży Malcolma Macdonalda do Arsenalu za dość niską cenę. Lee zrezygnował z pracy na początku 1977 roku i zastąpił go niedoświadczony lecz wybrany przez piłkarzy Richard Dinnis. Dokończył sezon z Newcastle na 5 miejscu, które zapewniało start w Pucharze UEFA. Jednak następny sezon był katastrofą. Dinnis sobie nie radził i został zwolniony, a kolejny manager Bill McGarry był bezradny. Sroki skończyły na przedostatnim miejscu w tabeli wyprzedzając Leicester City tylko dzięki lepszej różnicy bramek. Klub znów pożegnał się z pierwszą ligą.

Newcastle kolejne 6 sezonów spędziło w drugiej lidze. Tym razem zbawicielem okazał się Arthur Cox, który w 1980 roku zastąpił McGarry’ego. W klubie pojawiły się młode talenty jak Peter Beardsley oraz Chris Waddle, wspierani przez doświadczonych Kevina Keegana i Terry’ego McDermotta. W sezonie 1983/84 Newcastle awansowało z trzeciego miejsca do angielskiej ekstraklasy. Niestety manager Cox nie porozumiał się z działaczami co do nowego kontraktu i przeniósł się do zdegradowanego do trzeciej ligi Derby County. Na St. James’ Park managerem został Jackie Charlton, który pracował tylko sezon, a później zastąpił go były bramkarz Srok Willie McFaul. Niestety w tym okresie klub zaczął wyprzedawać swoich najlepszych piłkarzy – Paul Gascoigne i Chris Waddle przeszli do Tottenhamu, a Peter Beardsley odszedł do Liverpoolu. Bez tych zawodników McFaul nie był w stanie osiągać dobrych wyników i został zwolniony. W sezonie 1988/89 klub prowadził Jim Smith i pod jego wodzą Newcastle po raz pierwszy w historii zajęło ostatnie miejsce w lidze.

Smith mógł poprowadzić Newcastle do awansu już przy pierwszej próbie, Sroki zajęły trzecie miejsce, ale przegrało w półfinale barażów z Sunderlandem. W klubie panowała coraz gorsza atmosfera, Smith zrezygnował z posady, a zastąpił go Mistrz Świata z 1978 roku Argentyńczyk Osvaldo Ardiles. W sezonie 1991-92 Newcastle było bardzo bliskie spadku do trzeciej ligi i pewnie tak by się stało, gdyby na początku 1992 roku na St. James’ Park nie pojawili się Sir John Hall, który wykupił Sroki oraz Kevin Keegan w roli managera. Ostatecznie Newcastle pozostało w drugiej lidze zapewniając sobie utrzymanie dopiero w ostatniej kolejce.

Hall i Keegan zmienili klub nie do poznania. Przede wszystkim uchronili go przed bankructwem i sportowym upadkiem. Wyremontowano St. James’ Park, które mogło pomieścić 36 tysięcy widzów, a rozważano nawet wybudowanie nowego stadionu na 50 tysięcy widzów. Sprowadzono nowych piłkarzy, takich jak Andy Cole, Rob Lee czy Paul Bracewell. Z nimi w składzie Newcastle bez problemów wygrało rozgrywki i awansowało do Premier League. W angielskiej elicie Sroki szybko udowodniły swoją siłę i już w pierwszym sezonie po awansie zajęły trzecie miejsce. W kolejnym osłabiona, po sprzedaży Andy Cole’a, drużyna zajęła szóstą lokatę, a Keegan ściągnął nowych piłkarzy, tj. Faustino Asprillę, Davida Ginolę, Lesa Ferdinanda i wychowanka Newcastle Petera Beardsleya. Drużyna w sezonie 1995/96 walczyła o Mistrzostwo Anglii, ale dużą przewagę jaką wypracowała do świąt Bożego Narodzenia, roztrwoniła do końca sezonu i ukończyła rozgrywki 4 punkty za Manchesterem United.

Kolejny sezon miał być jeszcze lepszy, za rekordową wówczas kwotę 15 milionów funtów kupiono urodzonego w Newcastle Alana Shearera lecz w połowie sezonu drużynę opuścił Keegan, zastąpił go Kenny Dalglish i Sroki znów zostały wicemistrzem. Z nowym managerem nie potrafili porozumieć się Ginola i Ferdinand, którzy zostali sprzedani do Tottenhamu Hotspur. Co gorsza groźnej kontuzji przed sezonem doznał Shearer, przez co Newcastle nie było już tak silnym zespołem kończąc rozgrywki dopiero na 13 miejscu, odpadając z Ligi Mistrzów po fazie grupowej i tylko awans do finału Pucharu Anglii uratował posadę Dalglishowi. Do zmiany managera doszło już na początku sezonu 1998/99 po słabych transferach i wynikach. Nowym szefem został Ruud Gullit, który osiągnął podobne wyniki jak jego poprzednik – 13 miejsce w tabeli Premiership i finał FA Cup. Holender popadł niestety w konflikt z zespołem, przede wszystkim z Alanem Shearerem i po 8 kolejkach sezonu 1999/00, gdy drużyna miała na koncie tylko jeden punkt, zrezygnował z dalszej pracy.

Sytuację miał ratować legendarny Bobby Robson. Udało mu się podnieść drużynę na 11 miejsce i rozpoczął przebudowę zespołu. Jego praca przyniosła efekty w sezonie 2001/02. Sroki znów walczyły jak równy z równym z Manchesterem United czy Arsenalem i zajęły 4 miejsce, które gwarantowało udział w kwalifikacjach Ligi Mistrzów, które Newcastle przeszło bez większych problemów, przy okazji zaliczając kolejny świetny ligowy sezon zakończony na najniższym stopniu podium. Niestety tym razem nie udało się przebrnąć przez kwalifikacje Ligi Mistrzów, lepszy w rzutach karnych okazał się Partizan Belgrad. Za to w Pucharze UEFA Sroki doszły aż do półfinału, gdzie zostały pokonane przez Olympique Marsylia (0:0, 0:2). W lidze Newcastle przegrało walkę o 4 miejsce z Liverpoolem, a atmosfera w klubie zaczęła się psuć. Sir Bobby coraz gorzej rozumiał się z prezesem Freddy Shepherdem. Sezon 2004/05 drużyna rozpoczęła słabo. Po czterech meczach i tylko dwóch punktach na koncie Shepherd zdecydował się zwolnić Robsona, a na jego miejsce sprowadził Graeme Sounessa z Blackburn.

Souness na początku osiągał świetne wyniki, ale z każdym następnym meczem zespół popadał w przeciętność i psuła się atmosfera. Kulminacja nastąpiła w kwietniu 2005 roku, gdy podczas meczu z Aston Villą Lee Bowyer i Kieron Dyer zaczęli się ze sobą bić. Sroki ostatecznie skończyły rozgrywki na 14 miejscu – wówczas najgorszym w historii występów w Premiership. Sounessa ratowały wyniki z pucharów – ćwierćfinał Pucharu UEFA i półfinał FA Cup. Mimo to wśród kibiców rosła niechęć do szkockiego managera. Ten by ratować swoją posadę sprowadził z Realu Madryt za rekordową dla klubu sumę 17 milionów funtów Michaela Owena, który w ataku miał partnerować kończącemu karierę – Alanowi Shearer’owi. Niestety na nic zdały się transfery i Souness na 14 kolejek przed końcem został zwolniony. Tymczasowym managerem został Glenn Roeder, który wyprowadził Newcastle z 15 miejsca aż na 7, za co po sezonie dostał posadę na stałe. Niestety kolejny sezon nie był dla Roedera tak udany i z końcem sezonu rozstał się z klubem. Jego następcą został Sam Allardyce.

W lecie 2008 roku w klubie doszło do wielkich zmian. Londyński biznesmen Mike Ashley odkupił akcje klubu od Freddy’ego Shepherda oraz rodziny Hallów i został nowym właścicielem Srok. Allardyce nie był jego pupilem i gdy nadarzyła się okazja Newcastle znów zmieniło managera. Na St. James’ Park powrócił Kevin Keegan, który na początku nie osiągał wielkich wyników, co udało się dopiero pod koniec sezonu.

Sezon 2008/09 zaczął się bardzo dobrze od remisu na Old Trafford i zwycięstwem nad Boltonem. Niestety atmosfera poza boiskowa była tragiczna. Dyrektor sportowy Dennis Wise miał więcej do powiedzenia w sprawie transferów niż Keegan, co spowodowało ogromny konflikt. Do klubu dołączył m.in. Fabricio Coloccini, o którym Keegan nic nie wiedział. W 3 kolejce Newcastle przegrało 0:3 z Arsenalem, a po meczu Keegan zrezygnował z dalszej pracy. Sroki pod wodzą Chrisa Hughtona przegrywało kolejne mecze, aż w końcu został zatrudniony Joe Kinnear, który notował mieszane wyniki. W grudniu 2009 roku Newcastle przegrało z Liverpoolem 1:5, co przyczyniło się do odejścia z klubu bramkarza Shaya Givena. W lutym przed meczem z West Bromwich pojawiły się problemy z sercem Kinneara, który musiał zrezygnować z dalszej pracy. Znów kierowanie zespołu przejął Chris Hughton i znów drużyna nie mogła wygrać. Sytuację miał ratować Alan Shearer, który został zatrudniony na 8 ostatnich kolejek, ale ta sztuka się nie udała i Newcastle spadło do drugiej ligi.

Tam znów tymczasowo władzę miał sprawować Chris Hughton. Sytuacja nie była najlepsza – klub był wystawiony na sprzedaż, odeszło wiele znaczących zawodników. Mimo to drużyna sprawowała się znakomicie, nie zawsze grała miło dla oka, ale bardzo skutecznie. Hughton został zatrudniony na stałe, atmosfera się poprawiła, dzięki czemu Newcastle bez problemów awansowało z powrotem do Premier League. Hughton stracił pracę na początku sezonu 2010/11, a zastąpił go Alan Pardew, który miał ustabilizować zespół.

W sezonie 2011/12 Pardew poprowadził zespół do 5 miejsca w lidze, ale później już tam dobrze mu się nie wiodło, a jednym z powodów był brak inwestycji Ashleya w drużynę. Pardew tracił poparcie kibiców, aż w końcu na początku 2015 roku przeniósł się do Crystal palace.

Zdjęcia


Newcastle East End


St. James' Park w 1927 roku.


Jackie Milburn, jeden z najlepszych zawodników Srok w historii.

Poprzedni mecz: Chelsea - Newcastle

Premier League

11.03.2024, 21:00

Stamford Bridge

Następny mecz: Newcastle - West Ham VS

Premier League

30.03.2024, 13:30

St. James’ Park

Terminarz 30.03 West Ham (d)02.04 Everton (d)06.04 Fulham (w)13.04 Tottenham (d)20.04 Man Utd (w)27.04 Sheff Utd (d)
Tabela 1. Arsenal 28 642. Liverpool 28 643. Man City 28 634. Aston Villa 29 565. Tottenham 28 536. Man Utd 28 47

Z obozu rywala

Liverpool zatrudnił Michaela Edwardsa w roli dyrektora generalnego ds. piłkarskich.

Bramkarz Manchesteru City Ederson będzie pauzował do czterech tygodni z powodu kontuzji nogi, jakiej doznał w meczu z Liverpoolem.

Kara Evertonu za złamanie zasad finansowych została zmniejszona z 10 do 6 punktów ujemnych w tabeli po tym, jak klub odwołał się od kary.

Liverpool zdobył Puchar Ligi pokonując w finale po dogrywce Chelsea 1:0. To 10 triumf The Reds w tych rozgrywkach.

Oliver Glasner został nowym menedżerem Crystal Palace. Austriak wcześniej pracował w Eintrachcie Franfurt, z którym wygrał Ligę Europy.

Wideo

Zapis pierwszej konferencji prasowej z udziałem Eddiego Howe'a. 8 listopada 43-latek objął funkcję głównego trenera Srok.

 

© NUFC.com.pl